அமுத கலசம் இதழில் "மீட்புப் காலம்"...

மீட்புக்காலம்...?!

சூழலியல் சார்ந்த கட்டுரைகள், காணொளிகள், துணுக்குகள், செய்திகள், தொலைக்காட்சிகளில் காணும் பேரிடர் போன்றவை சமுகத்தின் பொது புத்தி பயமுறுத்துவதாக உள்ளது. அனைத்து வாய்ப்புகளையும் இழந்து விட்டதாக மனித குலம் இனி பிழைக்கவே வாய்ப்பு இல்லை என்று அலறுகின்றன. மனிதர்கள் உள்ளிட்ட உலகின் மொத்த உயிரினத் தொகுதியும் அற்றுப்போகும் என பதறுகின்றனர். மனிதகுலம் பழைய நிலைக்கு போக வேண்டும் என்ற கருத்தாக்கம் நொடிக்கு ஒரு முறை போதிக்கப்படுகிறது. வளர்ந்து வரும் அறிவியல் கண்டுபிடிப்புகளே சுற்றுச்சூழலை கெடுக்கிறது என்கின்றனர். இப்படியான செய்திகள் தனிநபராகவோ, குறுங்குழுவாகவோ, கார்ப்பரேட் லாபியாகவோ மிகத் தீவிரமாக அரைகுறையாக, சமூக ஊடகங்கள் வழியாக வியாபிக்கிறது.

இன்றை நாளில் சில அற்ப விஷயங்களை கூட பெரிதுபடுத்தி பார்ப்பது, பெரிய விஷயங்களை அற்ப விஷயங்களாக கருதி கொள்வது மலிந்து விட்டன. சிந்தனைத் தெளிவென்றி ஆழமாக உணர்ந்தறியாமல் நுனிப்புல் மேய்ந்தவாறு புரிந்தமாதிரி கடக்கிறோம். நம்மை சூழ்ந்து இருக்கக்கூடியதும், எல்லோருக்கும் பொதுவான, யாரும் உரிமை கொண்டாட முடியாத மண், நீர், காற்று போன்றவைகள் எவ்வளவு வேண்டுமானாலும் பயன்படுத்தலாம், சீரழிக்கலாம், வீணாக்கலாம் என்கின்ற நிலை மாறி உள்ளது. 15 ஆண்டுகளுக்கு முன் நாம் யாரும் இதை எதிர்பார்த்திருக்கமாட்டோம். இன்றோ அதற்கு மாற்றுப் பொருள்களும், அதன் விலை குறியீடுகளும் அதிகரித்த வண்ணம் இருக்கின்றன. அவை நிரந்தர சூழல் கேடுகளாக மாறி வருகிறது. மணலுக்கு மாற்று எம்-சாண்டு என்பதும், குடிநீருக்கு மாற்று மினரல் வாட்டர் என்பதும், காற்று மாசுக்கு இடம்பெயர்வு என்பதும் தீர்வாக சொல்லப்படுகிறது. துவக்கத்தில் இந்த தீர்வுகள் மலிவாக இருக்கும். ஒரு கட்டத்தில் உயர் குடி சமூகம் நுகர்வாகவும் விளிம்பில் நிலை மக்கள் மரணமாக மாறும்.

நமது துல்லியமான நேர்த்தியான நடவடிக்கைகள் சூழலை கெடுக்கிறது சீரழிக்கிறது என்பதை நாம் எத்தனைப் பேர் உணர்ந்துள்ளோம்?. உதாரணமாக கட்டுமானத்துறையில் பணியாற்றக்கூடிய ஆர்க்கிடெக்ட் சமூகம் சிறந்த நுட்பமான நேர்த்தியான வசதி மிக்க கட்டுமானங்களை கட்டுகின்றனர். அவர்கள் பொருள்களை வீணடிப்பது, பலமுறை மாற்றி மாற்றி நேர்த்திக்காக மெனக்கெடுவதும், செலவு பிடித்த ஏற்பாடு. இதையெல்லாம் தாண்டி திரும்பத் திரும்ப செய்யப்படும் போது அதிகப்படியான தேவைக்கு மிகுதியான கார்பன் படிவு உருவாகிறது. இவ்வாறாக நமது நுட்பமான, நேர்த்தியான விருப்பங்கள், பெரிய சூழல் சீர்கேடுகளின் காரணியாகிறது. இதுகுறித்து நாம் ஃபிறக்கையின்றி இருக்கிறோம்.

நமது பழைய வாகனங்கள் சூழலை கெடுக்கிறது என்று புலம்பும் நாம் தான், (நிலக்கரி) அனல் மின்சார உற்பத்திக் குறித்து மௌனம் காக்கிறோம். மின்வாகனங்கள் சூழலுக்கு உகந்தது என்று சொல்லி அதன் மூலப் பொருளான மின்கலன், மின்சாரத்தின் உற்பத்தி அதிக சூழல் சீர்கேடுகளை உருவாக்குகிறது என்பதை கண்டும் காணாதது போல் கடக்கிறோம். நாம் வாழ்வாதரமான வேளாண் உற்பத்தியிலும் அதிகம் கார்பன்-டை-ஆக்ஸைடு உறுவாக்குகிறோம். என்ற போதும் மாற்று தொழிநுட்பங்கள் மூலம் இதை நிவர்த்தி செய்யலாம். மரபீனி மாற்று விதைகள் கூட பெறு நிறுவணங்களில் ஆதிகத்தில் இருப்பதால் அறிவியல் கூட விற்பனை பண்டமாக மாற்றபட்டு சூழல் சீர்கெடுகிறது. அவை பெறும்பான்மை மக்களின் இழப்பை சரிசெய்யும் தீர்வாக அமைம்போது வெற்றி பெறலாம்.

ஆனால் இதற்கு முன் நிபந்தனை உண்டு மனித குலம் அறிந்தோ அறியாமலோ செய்த தவறுகள் மீட்சி பெற காலத்தை நீட்டிக்க கூடாது. இது மீளமுடியாத படி இந்த உலகை கொண்டு சென்றுவிடும். எனவே மீட்புக்காலத்தை புரிந்து துரித நடவடிக்கையில் ஈடுபடவேண்டும்.

உதாரணத்திற்கு 20 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு ஓசோன் ஓட்டை குறித்து அதிகம் பேசப்பட்டு விவாதிக்கப்பட்டு பெரு நிறுவனங்களால் கிடப்பில் போடப்பட்டன. ஒரு கட்டத்தில் உலக சுற்றுச்சூழலாளர்கள் நெருக்கடியால் திட்டம் தீட்டப்பட்டு அதை முடிவுக்கு கொண்டுவரப்பட்டன. இப்போது ஓசோன் படலம் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக தன்னுடைய இழப்பை சரிகட்டு துவங்கி மீட்சி அடைகிறது. இது நூறு ஆண்டுகளுக்குப் பிறகே தன் இயல்பு நிலைக்கு திரும்பும். நாம் வேகமாக சூழலை கெடுத்து விட்டு பிறகு தவறை பரிசிளிக்கும் போது பழைய இயல்புக்கு திரும்ப நீண்ட காலமும், ஈடுகட்டமுடியாத செலவம் எடுத்துக் கொள்ளும் "மீட்புக்காலம்". ஆக இந்த மீட்புக்காலம் குறித்து கவலை நமக்கு அதிகம் தேவை. அது மக்களின் அறிவியல் வகைப்பட்ட சிந்தனை முறைக்கும் அவசியமாகிறது. குறிப்பாக அரசுகள் போர்கால அடிப்படையில் புரிந்து செயல்படவேண்டும். இல்லை என்றால் பெரிய விலைக்கொடுக்க வேண்டியிருக்கும்.

சூழலில் நெருக்கடிகள் பல்வேறு விதமான வார்த்தை பிரயோகங்கள், பல்வேறு விதமான புனைவு புரிதல்களில் சமூகத்தில் வாரி இறைந்து கிடைக்கிறது. பருவநிலை மாற்றம், பூமி வெப்பமயமாதல், காலநிலை மாற்றம், கார்பன் தடம், புயல், மழை, வறட்சி, தொற்று நோய்கள், பேரிடர், கடல் வெப்பநிலை உயர்வு, பிளாஸ்டிக் கழிவுகள் என பல்வேறு சொல்லாடல்கள் நாளும் நம்மைப் பயமுறுத்திக் கொண்டிருக்கின்றன. பூமி பலகோடி ஆண்டுகள் தன்னுடைய ஆயுளைக் கொண்டது. இன்றைய நவ நாகரிக மனிதனின் ஆயுள் 21 ஆயிரம் ஆண்டுகளே. அதிலும் வேளாண்மை தொடங்கியது 11 ஆயிரம் ஆண்டுகளே. தொழில் புரட்சி அறிவியல் கண்டுபிடிப்புகள் 200 ஆண்டுகளுக்கு உள்ளாகவே உள்ளது. மனிதன் அழிந்து விட்டால் மீண்டும் உயிரினங்கள் தோன்றும் எனவே பூமி அழிந்துவிடும் என்று நாம் ஏன் பயப்படவேண்டும். பல உயிரினங்கள் உலகை ஆளுமை செய்து அடையாளம் தெரியாமல் போயிருக்கின்றன. மனிதனும் அப்படி போகலாம். வேறொரு உயிரினங்கள் இந்த பூமியை ஆளுமை செய்யலாம். இப்படியான அறிவியல் உண்மைகள் இருக்கையில் மிகைப்படுத்தப்பட்ட அறிவியல் புனைவுகளில் மாட்டிக்கொள்ள வேண்டாம். இங்கு கவலை பட வேண்டிய விடையம் என்னவென்றால் மனிதனால் செயற்கையாக அழிவை உண்டாக்காது இயல்பில் விடுதலே சரி என்பதாகும்.

இன்றைய சமூக சிந்தனை முறை, உலகம் தழுவியதாக இல்லாமல் சுயநலம் கொண்டதாக இருக்கிறது. சூழலில் சவால்களை எதிர்கொள்வதற்கு உலகம் தழுவிய பார்வை அவசியம். சாதி, மதம், இனம், மொழி, நாடு, நிறம் நிறுவணம், அமைப்பு, என சுருங்கிப் போய் கிடக்கிறது. நமது சமூக ஊடகங்கள் நம்மளை மேலும் மேலும் சுருங்கியவர்களாக வடிவமைக்கிறது. சூழலியல் சார்ந்த நிகழ்ச்சியில் கண்டிப்பாக அறிவியல் வகைப்பட்ட சிந்தனை முறையாலையே நாம் மீட்ச்சியுற முடியும்.

தலைநகர் டெல்லியில் ஓடும் யமுனை நதி பல இடங்களில் ஆக்சிஜன் இருப்பே இல்லாமல் சாக்கடையாக ஓடுகிறது. இது அரசுக்கு தெரியும், மக்களுக்கு தெரியும். ஆனால் மேலும் மேலும் சீரழிக்கிறோம். அதிக அளவு நிதி ஒதுக்கி சரிப்படுத்துவது போல பாவனை செய்கிறோம். குறிப்பாக பெருநகர மனித கழிவு புனித நதியை சாக்கடையாக்குகிறன. எல்லோருக்கும் தெரிந்தும் தெரியாதது போல் வாழ்கிறோமே, அப்படித்தான் நம்மளுடைய சுற்றுச்சூழல் நடைமுறைகள் ஆளும் அரசும், தனி மனிதர்களும் சூறையாடி சிதைக்கின்றனர். நமது மீட்புக்காலம் மேலும் மேலும் நீள்கிறது.

பல உயிரினங்கள் அருகி வரும் நிலையில் கண்ணீர் சிந்திக்கொண்டே அதை அழிக்கும் அறிவியல் உபாயங்களை லாவகமாக கையாளுகிறோம். நமது பூமி பந்தின் கார்பன் உமிழ்வை சுழற்சி செய்து ஆக்ஸிசனாக மாற்றுவதில் கடல்களின் பங்கு பாதி, பிறகுதான் வெப்ப மண்டல மழை காடுகள். ஆனால் தெருவில் மரம் நட்டால் நாம் பிழைத்துக் கொள்ளலாம் என்கின்ற குறுகிய எண்ணம் கொடூரமானது. ஏனெனில் ஒற்றை மரம் யாரையும் வாழ வைக்காது. மரம் வைத்து வளர்வதற்குள் புதை படிவ எரிபொருள்களின் கழிவான கார்பன்-டை-ஆக்ஸைடு பூமியை முழுங்கிவிடும். இப்படி உண்மைகள் எதார்த்தமாக கண்முன் இருக்க, கண்டும் காணாதது போல் கடந்து போகும் காலத்தை எப்போது மீட்சி செய்யப் போகிறோம் ?

இன்றைய சூழல் மதிப்பீடுகளை நாம் ஆய்வு செய்ய வேண்டும். அவை பெரும்பாலும் ஒரே தொணியில் பழைய வாழ்க்கைக்கு திரும்ப வேண்டும் என்று போதிக்கின்றன. சாத்தியமில்லை. சில அறிவியல் நிலைகளை கைவிடுவதும், உலகம் தழுவிய பொது நிலைகளை, கடினமான தருணங்களை தாண்டி கடை பிடிக்க வேண்டியதும் அவசியம்.

சுற்றுச்சூழல் குறித்து கவலைப்படவில்லை என்றால் அவர் புரிதல் இல்லாதவர் என்ற பொருளில் பேசாமல், சாத்தியப்பாடுகளை புரிந்து கொண்டு கடைப்பிடிப்பதே இன்றைய சவாலாகும். அரசு திட்டங்களை போடுகிறது மக்கள் கடைபிடிப்பது போல் பாவனை செய்கிறார்கள். மரங்களை நட்டு கொண்டு இருக்கும்போது அந்நிய செடிகள் ஆயிரம் ஆயிரம் புகுந்து வளர்கிறது. அறியாமையில் அரசும் தனிநபர்களும் வளர்த்துக் கொண்டே இருக்கிறார்கள். உதாரணமாக பள்ளிகரனை ஆப்பிரிக்கா கட்லா மீன் 500 ஏக்கருக்கும் அதிக பரப்பைக் கொண்ட ஏரியை 50 ஏக்கராக மாற்றி, சதுப்பு நிலத்தை விளைநிலமாக மாற்றி, இன்று கான்கிரீட் காடுகளாகஉள்ளது. ஒரு சின்ன நிகழ்ச்சி இவ்வளவு பெரிய சீர்கேடுகளை கொண்டு வருகிறது. அறியாமையின் தவறு சில ஆண்டுகள்தான். ஆனால், அதன் மீட்பு காலம் மிக நீண்டது திரும்பாமல் கூட போகலாம். தனிமனிதத் தவறுகள் மீட்பு காலம் இருக்கிறது. அரசு தெரிந்தே செய்யும் தவறுகளின் மீட்பு காலம் இருப்பதாக தெரியவில்லை. காரணம் தவறை செய்தவருக்கும் ஆயுள் இருக்காது. தண்டனை பெறுபவர் விதியே என்று மரணிக்கவேண்டியிருக்கும்.

சுற்றுச்சூழல் சவால்களுக்கு எதிரி ”பாவனைகளே”. சட்டங்கள் இருக்கு, திட்டங்கள் இருக்கு, விழிப்புணர்வு இருக்கு, நிதி ஒதுக்கப்படுகிறது ஆனால் முன்னேற்றம் இல்லை. காரணம் கராராக கடைபிடிக்கவில்லை. ”களவாணித்தனத்தை பண்பாட்டு உளவியலாக வைத்திருக்கும்” இந்த உலகம் உருப்படும் என்ற நம்பிக்கை உங்களை போல் எனக்கும் இல்லை. ஆனாலும் உண்மை இதுதான்.

ஓசோன் படலம் பாதுகாக்கப்பட்டாலும் இயல்பு திரும்ப நூறு ஆண்டுகள் ஆகும் போது. பல சீர்கேடுகளை செய்து கொண்டு கவலைப்படுவோம். ஒன்றை நாம் மனதில் வைத்தாக வேண்டும் நமது சந்ததிகளின் வருங்காலத்தை நமக்காக செலவு செய்து கொண்டிருக்கிறோம். இது பசப்பலான வார்த்தையா இருக்குது ”திருடி” வாழ்கிறோம் என்பதே சரி.

உணவு உற்பத்தியில் இந்தியா மிகை நாடு, பருப்பு, பால் உற்பத்தியில் உலகில் முதல் உணவு தானியம், பழங்கள், காய்கறி, சர்க்கரை, பருத்தி, தேயிலை இரண்டாம் இடம் என கடந்த அமைச்சரவை கூட்டத்தில் பெருமையையாக நாட்டின் தலைமை அமைச்சர் பேசுகிறார். இந்தியாவில் மிகை உற்பத்தி என்றாலே ரசாயனம், பூச்சிக்கொல்லி, அதிகப்படியான ஆழ்குழாய் கிணறு, டிராக்டர் போன்ற வானங்களின் கழிவுகள் விளை நிலங்கள் பாழ் என்று புரிந்து கொள்ளாத நிலையும். மிகை உற்பத்தியில் மண் அமில காரத்தன்மை மாறிப்போகும் சிக்கிரம் மண் மலட்டுத்தன்மை அடையும் என்பதை எப்போது புரியப் போகிறோம்.இப்படியாக விபரிதங்களை நல் வினை என ஆட்சியாளர்களும் அதை நம்புவார்களாக மக்களும் இருக்கிறார். புறக்கணிக்க தக்க எதிர் குரலால் இதை மாற்ற முடியுமா?

சூழல் சீர்கேடுகளில் மிகப்பெரிய விலை தெரிந்தும் தெரியாதது போல் கடக்கும் நம் கயமை தான் மீட்க முடியாத காலத்திற்கு பாதையை வகுக்குறது. அதேவேளையில் சூழலில் குறித்து கவலைப்படுவதாக நடிக்கிறோம். இப்படி திரை மறைவு பகடைய ஆட்டத்தை செய்து கொண்டு மனிதனை பாதுகாக்க முடியாது அரசோ, தனி மனிதரோ நிறுவனமோ, பாவனைகளை நிறுத்தி உண்மையை கடைபிடிக்கும் போது மீட்பு காலம் குறைவு. இல்லையேல்...

ஆக... மீட்புக்காலம் ஓரு நாணயத்தின் இரண்டு பக்கம். மக்களின் அறியாமையை அகற்றும் அறிவியல் பாங்கும், சூழலில் தீர்வுகளில் பாவனையை முடிவுக்கு கொண்டு வருவது ஆகிய இரண்டுமே விரைவான தீர்வாக அமையும்.

-பாலச்சந்திரன் - 9865985773 – புதுக்கோட்டை.